Loading

На Падляшшы прайшоў ужо другі па ліку фестываль традыцыйнай беларускай культуры Soncahraj. Акурат на свята Івана Купала вёсцы Бандары гміны Міхалова адбыўся заключны канцэрт, дзе арганізатары стварылі агульную прастору для гледачоў і выступоўцаў, што ў сваю чаргу наблізіла іх адзін да аднаго і прыцягнула большую колькасць наведвальнікаў.

Да таго, як на пляжы побач з вёскай Бандары зайграла музыка заключнага канцэрта фестываля, традыцыйныя, без якой-небудзь сучаснай аранжыроўкі народныя беларускія песні гучалі 9 чэрвеня ў Дубічах Царкоўных, што на Гайнаўшчыне, потым 10 чэрвеня – у вёсцы Саколе Міхалоўскай гміны, а 18-га – у вёсцы Цеснае каля Супраслі непадалёк ад Беластока.

Фінал жа 24 чэрвеня пачынаўся зусім не з музыкальных выступленняў. Чакаючы асноўнай часткі імпрэзы, жадаючыя маглі павучыцца плесці паясы і вянкі, варыць крупнік, набыць саламяных павукоў, навучыцца распазнаваць і правільна ўжываць лячэбныя травы, паспрабаваць свойскіх пачастункаў.

Адным з цікавых мерапрыемстваў у рамках Soncahraj стала аўтарская сустрэча з журналістам Сяргеем Лескецем. Ён распавёў пра сваю кнігу «Шэпт», дзе апісвае размовы з беларускімі шаптухамі. Дарэчы, яго кніга перажывае ўжо другое выданне, паколькі, па сцвярджэнні аўтара, вельмі карыстаецца папулярнасцю.

«Вельмі цікава і дзіўна як кніжка працуе, бо здавалася б такі напаўдакументальны рэпартаж, дыялогі з бабулькамі, але людзі потым тэлефануюць і кажуць «я як у сваёй бабкі пабывала», «я сваю бабулю ўзгадала, як дзед хадзіў, абкурваў яе травамі. То бок кожны ўзгадваў нешта са свайго дзяцінства. І я думаю, што кніга як такая замоўленая крыху і яна ў складаны час троху лякуе людзей нейкай сваёй настальгіяй», – распавёў аўтар.

Сяргей Лескець

Пасля прэзентацыі кнігі аб беларускіх шаптухах лес, возера і чыстае паветра пляжа ў Бандарах аздобілі гукі старадаўніх беларускіх песень, якія прывезлі туды спевакі і музыканты з Польшчы, а дакладней Падляшша, Беларусі і Літвы, агулам дзесяць калектываў і асобных выканаўцаў.

Адным з паважаных калектываў, які ўжо не ўпершыню дэманструе публіцы сваю творчасць – гурт з падляшскай вёскі Дабрывада ў складзе Валянціны Клімовіч і Ніны Яўдосюк.

«Я пачала спяваць у 70-я гады, толькі не помню, калі дакладна. І гэта цягнецца аж дагэтуль. Ну быў там троху перапынак. Потым шмат жанчын памёрла. А пазней нас тры засталося. Яшчэ ездзілі там-сям спявалі. А потым трэцяя памёрла, нас засталося дзве, і так вось яшчэ неяк цягнемся», – кажа спадарыня Валянціна.

Валянціна Клімовіч і Ніна Яўдосюк

Гурт «Чырвоныя Шпількі», які складаецца з трох прыгожых падляшскіх жанчын, упершыню выступаў на фестывалі Soncahraj.

«Мы былі вельмі моцна застрэсаваныя. Як мы размаўлялі з дачкой і з сяброўкай, што хіба ніколі мы не былі так застрэсаваныя, як сёння. Але нам вельмі спадабалася, і таму мы ўвайшлі ў гэты праект. Не нам ацэньваць як выйшла, але на ўдзел мы рашыліся хутка», – распавялі ўдзельніцы гурта.

Гурт «Чырвоныя Шпількі»

Не шмат такіх фестываляў, дзе людзі з Падляшша спяваюць свае аўтэнтычныя песні, лічыць спявачка Амэлія Петрочук.

«Ёсць такая нагода, каб маладыя, якія спяваюць свае традыцыйныя песні, маглі б сустрэцца з нашымі настаўніцамі. Цяпер спяваюць бабулі з Дабрывады, і я іх песні таксама спяваю», – паведаміла спадарыня Амэлія.

Амэлія Петрочук

Пасля песень і танцаў, як і належыць на Івана Купала, быў запалены агонь і ўсе жадаючыя прынялі ўдзел у традыцыйным купальскім карагодзе і спевах ля вогнішча.

Варта адзначыць, што як летась, так і сёлета вядучай фестываля Soncahraj на пару журналістам Зміцерам Косціным была яго калега і спявачка Кацярына Ваданосава.

«У мінулым годзе ўсё было абстаўлена, я б сказала з помпай. Была сцэна з асвятленнем. А ў гэтым годзе арганізатары вырашылі быць больш знітаванымі з гледачамі. Увогуле, мэта фестывалю спрычыніць людзей да традыцыйнай культуры, традыцыйнай музыкі. Менавіта з гэтай нагоды адмовіліся ад класічнай сцэны з прыступкамі, ад такога вельмі афіцыйнага фармату ў людскім уяўленні. Менавіта з гэтай нагоды ў нас сёння проста масткі. І мне вельмі падабаецца, што тут побач ёсць вада, таму што любое Купалле мусіць быць побач з вадою», – адзначыла спадарыня Кацярына.

Зміцер Косцін і Кацярына Ваданосава

Зміцер Косцін як прадстаўнік фонду «Тутака» непасрэдна займаўся арганізацыяй і правядзеннем фестываля. Мяркуючы па яго словах, трэнд на збліжэнне артыстаў з публікай аказаўся прываблівы для гледачоў, якіх стала больш, чым летась.

«Мы хочам, каб усе ўдзельнічалі. І сапраўды сёлета бачым, што больш людзей далучаецца да такой формы адпачынку. Вельмі цешуся, што далучаюцца людзі не толькі мясцовыя, бо для мясцовых гэта дзіковінка, гэта штосьці новае. У тым сэнсе, што за доўгія гады яны прызвычаены да эстраднай культуры, а тут раптам зноў традыцыйная, якую некаторыя маглі памятаць толькі з дзяцінства глыбокага. Бачу, што ёсць моладзь, ёсць людзі, якім падабаецца гэтая традыцыйная культура. Яны прыязджаюць з Варшавы, з розных месцаў. Цешыла нас, што турысты далучаліся і, дзякуючы гэтаму, многія грамадзяне Польшчы даведваліся пра беларускую меншасць на Падляшшы і беларусаў, якія тут ёсць», – распавёў арганізатар фестываля.

Comments are closed.