У ноч з 12 на 13 верасня Арменія паведаміла пра абстрэлы сваіх пазіцый з боку Азербайджана, які, у сваю чаргу, абвінаваціў ва ўсім Арменію. Арменія – краіна-чалец ваеннага блока АДКБ, куды Азербайджан не ўваходзіць, і войскі АДКБ, па ідэі, мусяць рэагаваць на агрэсію супраць краіны-ўдзельніцы. Палітычны аналітык Павел Вусаў распавёў пра перадумовы канфлікта, цяперашнюю сітуацыю і перспектывы рэакцыі з боку краін АДКБ.
Тэзісна:
- Азербайджан ад самага часу, калі скончыўся першы канфлікт з Арменіяй, не пакідаў намеру адваяваць тэрыторыю Нагорнага Карабаха, якую лічыць сваёй часткай.
- Знешнія гарантыі бяспекі для Арменіі з боку Расіі не давалі Азербайджану распачаць нейкія дзеянні, хаця прымежныя сутыкненні заўсёды мелі месца.
- У апошнія гады Азербайджан мадэрнізаваў войска пры дапамозе Турцыі. Гэта дапамагло захапіць частку Нагорнага Карабаха ў 2020 годзе.
- Трыгерам для актывізацыі Азербайджана ў накірунку Арменіі стаўся контрнаступ ЗСУ на ўсходзе і поўдні Украіны.
- З 2020 года ў Нагорным Карабаху знаходзяцца расійскія міратворцы. Цяперашнія крокі Азербайджана – гэта «выведка боем», наколькі Расія зараз можа адрэагаваць і што можа зрабіць у адказ.
- Рэсурсы Расіі сканцэнтраваны ва Украіне, псіхалагічна расійскія войскі падаўленыя. Хутчэй за ўсё, рэакцыі не будзе ані з боку Расіі, ані з боку АДКБ, акрамя дэкларатыўнай.
Беларусь таксама наўрад ці накіруе свае сілы ў рэгіён, бо гэта паслабіла б лукашэнкаўскую гвардыю. - Апрача таго, за Азербайджанам стаіць Турцыя, асноўнай мэтай якой на сённяшні момант ёсць выцісненне Расіі з Каўказа.
- Рада бяспекі ААН нічога не вырашае. З боку Еўропы можна чакаць толькі заклікаў сесці за стол перамоў, бо практычных інструментаў, каб спыніць гэты канфлікт, няма.
Падрабязней слухайце ў размове з Паўлам Вусавым.
Comments are closed.