«Маму забралі ў турму. Тата даведаўся дзе яна, і мы сталі збіраць ёй смачныя пасылкі. Я моцна сумавала аб маме ў глыбіні маёй душы. Я памятаю дзень, калі яна вярнулася, я не верыла – стаяла і не магла паварушыцца, а потым мы абняліся. Я не магла ад яе адліпнуць вельмі доўга. І я з ёй сплю ўжо цэлы год». Гэта цытата не з падручніка па гісторыі пра сталінскія рэпрэсіі 30-х гадоў. Гэта словы дзевяцігадовай дзяўчынкі, чыю маці пасадзілі за ўдзел у жнівеньскіх пратэстах у Беларусі.