Колькі помнікаў у беларускіх абласных цэнтрах? У якім горадзе больш за ўсё Леніных? І дзе знаходзіцца помнік удзельнікам стварэння ядзернага шчыта Савецкага саюза? Адказы на гэтыя пытанні можна знайсці ў даследаванні «Гарадскі мемаратыўны ландшафт», які праводзіў інстытут «Палітычная сфера».
Гарналыжны сезон у Закапанэ афіцыйна адкрыты. Тысячы палякаў штогод едуць на мясцовыя схілы падчас зімовых вакацый, а беларусы, якія жывуць у Польшчы, пакрысе пераймаюць традыцыі адпачынку і таксама пазначаюць Закапанэ як месца, куды варта прыехаць. Тым больш, што асвоіць мясцовыя гарналыжныя трасы дапамогуць свае людзі. Другі сезон у Закапанэ працуе інструктарам былы работнік «Беларуськалія» Дзмітрый Кудзелевіч. У размове з радыё Ўнэт ён расказаў, як патрапіў у гарналыжную школу, і даў парады тым, хто плануе сёлета адпачынак на польскім курорце.
«В Литве и Польше белорусы и малороссы сознавали себя русскими и боролись против ополяченья и окатоличенья. Возврат этих земель в Россию был всеми тогда осознаваем как Воссоединение». Гэта словы не Уладзіміра Салаўёва ці Дзмітрыя Кісялёва, гэта цытата з эсэ «Как нам обустроить Россию?» Аляксандра Салжаніцына.
Псіхолаг з Гродна Вольга Вялічка, якая цяпер жыве ў Вільні, прадставіла чытачам сваю кнігу «Ад двух да пятнаццаці. Мая мама ў турме». Выданне пабачыла свет сёлета ў Кракаве, а першая яго прэзентацыя прайшла ў беластоцкай культурніцкай прасторы Nie Teatr («Не тэатр»).
У нядзелю ў Беларускім доме ў Варшаве Зянон Пазняк прэзентаваў свой новы зборнік п’ес «Грааль». У яго ўвайшлі твор на біблейкую тэматыку «Павел», які стаў завяршэннем серыі п’ес «Евангельскія дзеі» і дзве п’есы для беларускай моладзі.
Праблема дэзінфармацыі, маніпуляцыі і прапаганды, асабліва ў кантэксце іх выкарыстання ў якасці інструментаў для дасягнення палітычных мэт ці нават як зброі, даўно цікавіць пераважна спецыялістаў: навукоўцаў, даследчыкаў, аналітыкаў і медыяэкспертаў. У грамадскай свядомасці такой праблемы практычна не існавала.
З 9 па 11 снежня ў Львове праходзіў беларуска-ўкраінскі форму імя князёў Астрожскіх. Прысутнічалі палітыкі, эксперты і грамадскія дзеячы абедзвюх краін. Сустрэча праходзіла па правілах Chatham House, таму распавядаць падрабязнасці размоў, цытаваць выступы і тлумачыць дэталі ўдзельнікі форуму не могуць. Украінскі палітолаг, гісторык, журналіст, дырэктар Інстытута сусветнай палітыкі Яўген Магда распавёў аб сваіх уражаннях ад мерапрыемства.
У канцы кастрычніка ўвагу беларускай інфармацыйнай прасторы прыцягнулі паведамленні пра тое, што двух маладых беларускіх дабраахвотнікаў, якія нібыта не прайшлі праверку Службы Бяспекі Украіны гэтая служба вырашыла дэпартаваць з Украіны. Былі таксама абвінавачванні, што нехта з іх падазраваўся ў сувязях з беларускім КДБ. Пазней высветлілася, што адным з гэтых хлопцаў быў былы 18-гадовы палітзняволены Ціхан Клюкач, а асобу другога грамадства не ведала, здагадваючыся толькі пра ягоны пазыўны – Карыч. На адным з відэа, якое трапіла ў сеціва, ён прысутнічаў у балаклаве і не называўся. І вось зараз ён вырашыў упершыню надаць галоснасці сваёй гісторыі і раскрыць сваю асобу. Такім чынам – гэта Яўген Каранкевіч, які распавёў нам сваю гісторыю.
Адным з улюбёных прыёмаў усіх прапагандыстаў з’яўляецца т.зв «whataboutism», ад фразы «what about…», літаральна «а ў вас…». У гады халоднай вайны СССР з задавальненнем карыстаўся гэтым метадам у адказ на ўсе абвінавачванні на свой адрас, і асобныя фразы сталі нават крылатымі, кшталту «а ў вас неграў лінчуюць». Сёння з такім жа поспехам можна выкарыстоўваць «а ў вас ёсць ЛГБТ». Іншымі словамі, калі нас нехта абвінавачвае, напрыклад, у крадзяжы ровара, мы спрабуем зняць адказнасць з сябе і адначасова перанесці цікавасць і абурэнне на штосьці іншае, да прыкладу «а сусед жонку бʼе». Які там ровар.
Аналіз кантэнту сербскіх СМІ пасля пачатку поўнамаштабнай расійскай агрэсіі супраць Украіны ў лютым 2022 года дазваляе зрабіць выснову, што з-за прысутных у інфармацыйнай прасторы прыхільных Расіі або адкрыта прарасійскіх наратываў, медыйны пасыл, адрасаваны сербскаму грамадству, часам адрозніваецца ад таго, што можна ўбачыць у прэсе і тэлебачанні іншых еўрапейскіх краін, якія выразна кажуць пра несправакаваны, агрэсіўны і неправавы характар дзеянняў Расіі супраць Украіны. Вышэйзгаданая спецыфіка была заўважана Еўракамісіяй, якая ў кастрычніку 2022 года заявіла, што «[…] частка сербскіх СМІ ўцягнутая ў адкрытую і прарасійскую дэзінфармацыйную кампанію».
